بسی گفتند که دل از عشق برگیر

 که نیرنگ است و افسوس است و جادو ست

ولی ما دل به او بستیم و دیدیم که

که او زهر است اما نوش داروست

چه غم دارم که این زهر تب الود

تنم را از جدایی میگدازد

از ان شادم که در هنگامه ی درد

غمی شیرین دلم را مینوازد

اگر مرگم به نامردی نگیرد

مرا مهر تو در دل جاودانی ست

وگر عمرم به ناکامی سر اید

تو را دارم که مرگم زندگانی ست

 

 

 

 

نوشته شده در یکشنبه 88/11/4ساعت 5:57 عصر توسط خوشمود نظرات ( ) | |